Wat gebeurt er als we bewegen?
Wanneer we bewegen, neemt de bloedstroom in ons lichaam toe. Enerzijds gebeurt dit in de delen van het lichaam die we aan het gebruiken zijn. In deze regio’s is zuurstof nodig om glucose af te breken en de brandstof te maken die onze spieren gebruiken om samen te trekken – adenosinetrifosfaat (of ATP). Aangezien alle lichaamsfuncties een neurologische component hebben, is er tijdens het sporten anderzijds ook een aanzienlijke toename van de bloedtoevoer naar de hersenen [4].
Als gevolg van deze verhoogde bloedtoevoer naar de hersenen en de neurofysiologie en neuroplasticiteit die met bewegen gepaard gaat, is aangetoond dat lichaamsbeweging een positief effect heeft op de stemming, het cognitieve geheugen, angst, depressie, slaap en zelfs een vermindering van het risico op dementie teweegbrengt [1, 5].
Hoe gebeurt dit dan?
Wanneer we sporten, lokt dit een acute stressrespons uit. De amygdala (verantwoordelijk voor de verwerking van emoties) stuurt een signaal naar de hypothalamus (het commandocentrum van de hersenen), die communiceert met het autonome zenuwstelsel. Ons autonome zenuwstelsel is verdeeld in een sympathisch stelsel en een parasympathisch stelsel [6].
Bij een acute inspanning, zoals bijvoorbeeld vijf kilometer lopen, stimuleert ons sympathisch zenuwstelsel (bekend van de vecht-vluchtreactie) de verspreiding van epinefrine (beter bekend als adrenaline) door ons lichaam. Hierdoor treden allerlei lichamelijke veranderingen op, zoals een stijging van onze hartslag en ademhaling. De verhoogde zuurstofbehoefte zorgt ervoor dat er meer bloed naar het lichaam stroomt [7]. Deze reactie komt erg snel tot stand. Er wordt tevens cortisol vrijgegeven om het sympatische zenuwstelsel geactiveerd te houden zodat ons lichaam actief en alert blijft. Cortisol wordt vaak benoemd als ons stresshormoon, maar ook in een acute vorm zorgt het voor een toename in geluk en geheugen, en verlaagt het de gevoeligheid voor pijn.
Deze acute stressreactie is uiterst heilzaam en belangrijk voor ons lichaam en onze hersenen. Deze situatie moet natuurlijk eindig zijn in de tijd, waarna het parasympatisch zenuwstelsel meer betrokken raakt om terug te keren naar metabolische en fysieke regulering.
Er is overvloedig bewijs dat periodes van systematische lichaamsbeweging (d.w.z. herhaaldelijk hardlopen) het regulerende effect van het parasympathische zenuwstelsel (rust en vertering) verbetert. Hierdoor neemt het vermogen toe om ons sympathisch zenuwstelsel te controleren en te temperen [8]. Dit resulteert in een daling van de hartslag in rust, een betere regulering van de bloeddruk, en een betere regulering van het cortisol – waardoor vele parameters die verband houden met een verhoogd risico voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid verbeteren [8].